Gramatika është korniza mbi të cilën ndërtohet i gjithë komunikimi ynë. Shumica e folësve vendas të një gjuhe kanë tendencë të kenë një kuptim intuitiv të gramatikës së tyre për shkak të frekuencës së madhe të përdorimit, por shumë më pak njerëz do të kenë një kuptim më rigoroz të gjuhës së tyre. Të jesh në gjendje të shikosh objektivisht gramatikën tënde mund të ndihmojë për ta bërë më të qartë dhe të kuptueshëm të folurit ose të shkruarit, si dhe të jesh më profesional për aplikime të tilla si shkrimi i CV. Pavarësisht nëse jeni një folës amtare që dëshironi të pastroni gramatikën tuaj, ose një nxënës i mëvonshëm që synon të fitojë një familjaritet më të fortë, lexoni për të mësuar më shumë rreth rregullave themelore të gramatikës zyrtare angleze.

Bazat e rregullave të gramatikës angleze

Struktura e fjalive
Fjalitë janë lloji më i zakonshëm i njësisë gramatikore që gjendet në të shkruar. Ato zakonisht përbëhen nga një seri fjalësh që lidhen për të krijuar një kuptim më të madh, por fjalitë mund të përbëhen vetëm nga një fjalë. Fjalitë përdoren për të shprehur gjithçka nga një thënie, një pyetje, një kërkesë, një udhëzim ose një thirrje.

Fjalitë zakonisht përmbajnë të paktën një folje. Foljet përshkruajnë veprimet Shembulli popullor:

“Dhelpra e shpejtë kafe u hodh mbi qenin dembel.”

përmban një folje, ‘kërceu’. Prandaj, një fjali tipike përshkruan veprimet e njerëzve, kafshëve ose sendeve.

Gjetja e kryefjales
Gjëja që kryen veprimin e foljes njihet si kryefjalë. Në shembullin ‘dhelpra e shpejtë kafe’, dhelpra dhe qeni dembel janë subjektet. Fjalët ‘dhelpër’ dhe ‘qen’ janë emra. Ato janë një etiketë për një lloj specifik të gjërave. Një emër mund të jetë çdo gjë, nga një person në një makinë, në një koncept abstrakt ose ide.

Për shembull:

“Platoni e donte filozofinë.”

përmban ‘Platonin’, një person dhe ‘filozofinë’, një gjë abstrakte, si emra. ‘I dashuruar’ tregon veprimin.

Përemrat janë një formë alternative e emrit me kuptim më pak specifik. Ata zëvendësojnë një emër dhe nënkuptojnë kuptimin e tij, pa e bërë shkrimtarin të përsërisë emrin.

Për shembull:

“Ai shkoi në bankë.”

përshkruan personin që bën veprimin thjesht si ‘ai’.